قاب این نقاشی ثانی مرا
می برد تا دوره مانی مرا
همره من گر نیاید پیرروز
می دراند گرگ شب آنی مرا

بچه های قد و نیم قد امروز
با کتابی
گل سرخی که نپیچیده به روبان سپید
به قدوم همه گل می ریزند.
به معلم،به مدیر،لَلۀ پیر دبستان
به همه به همه
شاخۀ میخک سرخ
زینت دست نیالوده به ناپاکی هاست

ای معلم به تو سوگند که پاکیزه...

رنگ و روی خاکی کاشی مرا
می کشد تا شعر و نقاشی مرا
نفس بی فرهنگ من با حیله ها
میکند ترغیب اوباشی مرا
خوش زبانی میکند طوطی صفت

133

چون ساله عه زیات و کم نبوندی سفره داری ولی حاتم نبوندی
ادر عه وزندی آخر مه نظر عالم بوندی ولی آدم نبوندی

134

تو ویست و چار ساعت دره وزنده هرچی وزنده هجه نرسنده
دایم عه وینندی دره چه کنده قسم خونده بخه درو چه دینده

135

بالای بلند روزگار است حسین استوره چو کوه استوار است حسین
مانند علی که قاتلش را بخشید با دشمن خویشتن ندار است حسین

سیّاره سرخ آسمانی است حسین پژواک بلند نکته دانی است حسین
با د...

145

یون کله ده وتی پش وناسره وُه واخونده وتی تد وناپره
تندور سرو بنر الون ده ایندی واقو دار کو مه نون تندور نسره

146

کسونو بیی اما یال ببی یی پیر آدمونی وری تال ببی یی
خاتنی غم و رنج ده بر بکری تیره میی سیزده یی لال ببی یی

147

باد حرمت گذار صحرا را
آب را کوهه آب دریا را
گرگ سان زوزه میکشی از دور
کم کن این نعره های بیجا را
خار خود پاره تن گلهاست
...

من از دیروز می آیم بگو امروز و فردا را
که بشکن با قناعت دست بی یار تمنا را
پلشتی دیدن از چشم پلشتانست اما تو
ببین با چشم خوش بینا...

157

مه بسوته سینه کلش چه کنده ویمرونی وری نالش چه کنده
مه ده سلی ببرته وو مه چشو هرازی وی وری خونش چه کنده

158

یون کتی وو دکل ملا نبون ده درسته رو هجه که بر نشونده
سیکار ده هوس کنده مر تونی دله نه دکل هشکین مو اعماز نکنده

15...

چون علی از همه فراتر بود
سرگل عشق اهل باور بود
این خدا گونه وحی منزل عشق
ظاهر و باطن پیمبر بود
ظاهراً رنگ آدمیّت داشت

بگشا بروی جانم دروازه زمان را
تا بر فلک کشانم این جم ناتوان را
در جشن خرمن گل گر یک غزل بخوانم
چون نی بناله آرم مرغان آسمان را
ای شمع محفل ...

169

نمسری په بین بشون شامرزا نمسری خلی دانده تماشا
اگر خلی نه ره غلو نکری بهشتی واشونده یون خاره جگا

170

عه وو مه یار پینده ور ور بنرون یادیگاری ره خاره عکس بگیرون
بشون نه ژرژرا با دلی پندی وه واخونن جگا دس دیم بشرون

171

در انتظار ظهوریم یا امام زمان
زهر چه غیر تو دوریم یا امام زمان
به کاروان خدایان عشق تو شب و روز
به شاهراه عبوریم یا امام زمان
به صبر دعوتمان میکنند و...

بر خوان من نهید بلورینه جام را
شب رفته است زود بیارید شام را
یک امشبی که یار به کاشانه من است
برگو که برزنند دف با رعام را
دنیا دو گام در گذر پ...

نور خورشید عالم است علی
گل صحرای خرّم است علی
در زلالی چو چشمۀ کوثر
بروانی زمزم است علی
روی گلهای با طروات عشق
...

181

بشین گال بدیین خاره خدا ده نه پیغمبر محمد مصطفی ده
خدا یا تد قسم دینون به مولا همین انجو هماردن هم جگاده

182

نه بشینده هم کیی دنو دبو نه بکندی ده یی دله بر بشو
عه تر سندی مه ده بخوره گو گو دور از جونی دونیا ده کوفه ببو

1...

یاعلی ای بر ترین حرف و سخن
ای گل حق بلبل شیرین دهن
از تو می خواهم دهانی وا کنم
صد سخن در یک قلم انشا کنم
هر چه پیدا هست و پنهانی تو یی
خلقتم را باعث و بانی تو یی
جمله جمله آنچه در قرآن ماست
رد پائی از علی مرتضاست
یا علی مرغ مر...

می نویسیم قصه هابیل بی قابیل را
تا بگویم راز مرگ و گور و خاک و بیل را
تا نفس آمد کشیدم خویش را تا پای دوست
زنده کردم بار دیگر قصه آشیل ر...

193

هم ده یی جمعیت جا روس ببی یه جوون آدمون ره هوس هوس ببی یه
بلا ره درو وو هم ده یی آدم جا گوش گوشو وانن تیفوس بمی یه

194

یون دونیا یی غرور هم ده نوانده آدمی زاد فقط اشتون ده پانده
پیغمبر صلوات الله یی بواته آدمی زاد سه وو اسبی ندانده

یا محمد علیِ تو تنها است
شب پرواز حضرت زهرا است
چشم مولا دو چشمه آب است
همه بیدار و فاطمه خواب است
خواب و زهرا چه ژاژ گفتاریست
شب زهرا قرین بیداریست
آسمان خون ز دیده می بارد
در شب درد لاله می کارد
دره ها مه گرفته غم آلود
شعله ...

لاله تفسیر میکند خون را
باد آشفتگی مجنون را
ساعت اعلام می کند هردم
سرگذشت گذشت اکنون را
مرغ تکرار میکند در شب
...

205

گو گولو جاری ده آباد واکرین هم پشرونی روح ده شاد واکرین
یون دونیا زیندونه تا کو بکنین اشتره اشتون ده آزاد واکرین

206

شامز زونی وری یوز دار بکالین اشتون زبون ده خاری وو هادارین
اگر پینده هم زبونو نمره کاتون ره دکلو فارسی نواژین

...

باز چرخید چرخ لیل و نهار
بار دیگر رسید پیک بهار
گل زخاک ستیزه سر بر کرد
عالمی را ز خود معطر کرد
بوی گل در مشام ما پیچید
چشمه از زیر برف ها جوشید
با بنفشه نشسته مرغ چمن
سبز شد دره ها و دشت و دمن
زیر ایوان خانۀ اسرار
به پرستو ده...

زاشک دیده دادم آب گلگشت تماشا را
زدم رنگ چمن دامان خاک آلود صحرا را
به گرماگرم تابستان که دل در سینه می سوزد
زدم بر آب و ...

217

مه یار پرست پشری کُرد ببی یه پلوار دبسته خلی لرد ببی یه
دور جی نا سواری فُرد ببی یه ولی وی داری وری طرد ببی یه

218

مه دلبری مه ده هاکرته خسته خداوندا ببُه مه بر دبسته
هر چی واندی مه دل دره ترکنده کِی دره پیندری دونیا دنسته

219<...