دوبیتی های سنگسری - شماره 217 تا 228
217
مه یار پرست پشری کُرد ببی یه پلوار دبسته خلی لرد ببی یه
دور جی نا سواری فُرد ببی یه ولی وی داری وری طرد ببی یه
218
مه دلبری مه ده هاکرته خسته خداوندا ببُه مه بر دبسته
هر چی واندی مه دل دره ترکنده کِی دره پیندری دونیا دنسته
219
هم که نُه ورکشویه چه نمی یه ته کار جا بل بشویه چه نمی یه
جا آتش آتشو یه چه نمی یه کیی بر نیم کشویه چه نمی یه
220
مه دونیا بی قراره چه نمی یه مه دل ته ره نخاره چه نمی یه
غریبی نکره ته چشی بلا وطن در انتظاره چه نمی یه
221
عروسی وو عزا ده شاد بگیرین خا که یی بون هون ده آباد بگیرین
بره بره چیچه مرافه کنین یکه تو کو مرتون مو یاد بگیرین
222
نمسری پسون ده ببه بره ادر تد گال بده ورمه مه کره
پبین جا جم ببون هم کیی دنو مه یار ایندا نی ره بکشین وره
223
چمندی سلمه ده پاره بوی نین اشتون دل ده یاله گاره بوی نین
اگر پینده خدا خاد دوست وگیره تمومی خرته ده خاره بوی نین
224
ادر کچاله وو پش کل بدی یه کم و زیاد و راست و ول بدی یه
گُشنده وه بر ده کتل بدی یه یون دونیا یی اطفار ده خل بدی یه
225
امست چه خاره یه دری وُه تره انون انر و مال و میش و وره
خلی سُوز هابی یه نه یاله دره ونا کنده خدا هم هامو سره
226
وی یار بمی یه راستاری هاکرین فکری یکه یاله باری هاکرین
خیل ره بشین و یون شه مه توستون فقط جا فکری مالداری هاکرین
227
واندا مه آبروده ته ببرته مه گَل بندو یی مورشا وود کو ورته
مه ره تسته یی کون ده تا دکرته اسبی چشی مه دل ده خون دکرته
228
یون دونیا نواژه یاله آسنک دیم مه اینده وو شونده پنجه پیتک
اجل وقتی بمه نِر فرق نکنده علی گل و عه وو غلومسین تک