217

مه یار پرست پشری کُرد ببی یه پلوار دبسته خلی لرد ببی یه
دور جی نا سواری فُرد ببی یه ولی وی داری وری طرد ببی یه

218

مه دلبری مه ده هاکرته خسته خداوندا ببُه مه بر دبسته
هر چی واندی مه دل دره ترکنده کِی دره پیندری دونیا دنسته

219

هم که نُه ورکشویه چه نمی یه ته کار جا بل بشویه چه نمی یه
جا آتش آتشو یه چه نمی یه کیی بر نیم کشویه چه نمی یه

220

مه دونیا بی قراره چه نمی یه مه دل ته ره نخاره چه نمی یه
غریبی نکره ته چشی بلا وطن در انتظاره چه نمی یه
221

عروسی وو عزا ده شاد بگیرین خا که یی بون هون ده آباد بگیرین
بره بره چیچه مرافه کنین یکه تو کو مرتون مو یاد بگیرین

222

نمسری پسون ده ببه بره ادر تد گال بده ورمه مه کره
پبین جا جم ببون هم کیی دنو مه یار ایندا نی ره بکشین وره

223

چمندی سلمه ده پاره بوی نین اشتون دل ده یاله گاره بوی نین
اگر پینده خدا خاد دوست وگیره تمومی خرته ده خاره بوی نین

224

ادر کچاله وو پش کل بدی یه کم و زیاد و راست و ول بدی یه
گُشنده وه بر ده کتل بدی یه یون دونیا یی اطفار ده خل بدی یه

225

امست چه خاره یه دری وُه تره انون انر و مال و میش و وره
خلی سُوز هابی یه نه یاله دره ونا کنده خدا هم هامو سره

226

وی یار بمی یه راستاری هاکرین فکری یکه یاله باری هاکرین
خیل ره بشین و یون شه مه توستون فقط جا فکری مالداری هاکرین

227

واندا مه آبروده ته ببرته مه گَل بندو یی مورشا وود کو ورته
مه ره تسته یی کون ده تا دکرته اسبی چشی مه دل ده خون دکرته

228

یون دونیا نواژه یاله آسنک دیم مه اینده وو شونده پنجه پیتک
اجل وقتی بمه نِر فرق نکنده علی گل و عه وو غلومسین تک