اسیر سادگی های دل خوش باور خویشم
به بی آلایشی مدیون شیر مادر خویشم
گدای کوی عشقم پاس دارم این گدایی را
ولی در بی نیازی شهریار کشور خویشم
خدا آوای غارعشق در اندیشه ام پیچید
درین وادی خدای خویشتن پیغمبرخویشم
منم خار سر دیوار در بیگانه جا امّا
بباغ آشنایی شاخه گل پرور خویشم
من آن ققنوس آتشزاد را مانم که پنداری
سر آتش فروزی مانده در زیر پر خویشم
اگر پیوند بگسس... بیشتر