الله صفه چه چه هجه ره نشونده
تو هر چی کونه وشتری مه واشونده

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

ده یی آدم کشوین کشوین کی بشوین
خدای رحم ادر آدم خاکی دله دشوی

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

گال بدیین به به ده به به ده وو دده ده
بوا جا خونده ریژن ته چه که مه چه که ده

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

پا پا لو ده کو ورته نه استال ده چه کرته
نه ورزر کی بشویه نزون دره بمرته

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

قدیمی لمپا کوین بمرته ین یا سوین
هم کیی خار خاره دا تاژه یا خشکه جوین

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

چر ین و چر و روشتا چنیژو چرسنگ و تا
کشه فتک و کوندا نه ور چری شکالته

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

الله صفه مه ننو اربون ته سقده بشو
ویر داتده چاله بونو کس کاتونی تب تبو

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

ژرنده وو میون ده غریبه وو مه همسه
بوا مه دل بترکه خا مه ره نواژین نه

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

وارش ببو بواری صحرا مون کار هاداری
وییار ببو نگیره مه دل ده دل نخاری

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

الله صفه ته کش کش دگیره نرمه وارش
وارشی خرنش خرنش صحرا نگیره آتش

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

بوا کسین و مسین هر وقتی خیل ره شونین
نه نیزوایی کله مه دل ده وه بدیین

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

کاتا چه چو نکنن لاولو ده نو نکنن
نمشونی خطه په فنر ده سو نکنن

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

بخوسر و پسته لو دبی یون ترو مرو
هوا می که کاتون ره مس ترونی باده رو
باده رُو = باد بادک

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

جین جی وون مو می ژه دُو سپیلونده می ده تو
هچین دکل وسرتن نه قدیمی شاخ ژن گو

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

دوُژ کفشی په به په بوز مرتونی همره
وتی میدونی تعبه ورشکه ونه رشکه

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

بوا چالای کاتون ده کو ورته پیر پیرون ده
چه ویر خا سر آورته دبسته کی برون ده

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

بوا هاکرین چاره ونه سره شواره
یکه کاری هاکرین دنه خُسه مناره

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

وتی صبی دارو ده نمسری خو روده
بنابگی ته بلا مه گل چشی اُروده

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

هوا چه سوز نکنده نه ترنه بوز نکنده
نه وارشی تیر کمون کمر ده غوز نکنده

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

مه دل چه وناشونده دگینده خفه بونده
دکل هوچو نزونده کی غم ده دره خونده

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

قدیمی چو کچا کو کرسی کلبونی لا کو
په پیچ و لمچخا کو ژینونی سرگیرا کو

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

وییار هچین پیدا ن نه زمستون جا به جا نه
راستی خلی گودره شغا لونی صدا نه

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

هم ده یی آدمون ده یاله وو کس کاتون ده
مه خبری انون ده بوا خا غم ده خونده

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

وتی مه دست و کاپ په قاش قاش ببه بترکه
عه گلی دله دری نزون ته دست چه وچکه

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

وتی نه گور گورونده دونیایی گل خوارونده
آخر مه ره نوانده کی ور رته دارونده

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

ویر دانده بل بشو به جاونون ره هوس هوسو به
قحطی سالی زندگی ذلتی چُک چکو به

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

کشوین هم مزنبل تله وو نی سری گل
وییار مو خبر بگی چه نخونندا بلبل

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

مید ونی خوت کشویه نه خیل و گوت کشویه
هم مستنه ده بوا ته سری کوت کشویه

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

مه ده ببه بگاردن بگاردن و وگاردن
مه ده یون دونیای دله نه دونیا ده هماردن

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

مه کار ده مه ره بتن مه لا ده مه ره دژن
نورویه عه ته بلا مه قالی ده هولاکن

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

یون چیچه باب ببی یه پشوره فاب ببی یه
نه بلوا سالی وری دونیا بی صاب ببی یه

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

نه چاله جو ببی یه امبرو سو ببی یه
هم کنوم جو ببی یه کرمیک چو قو ببی یه

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

ای سنگسری کاتا خاره هاکندی دعا
ببو دونیایی دله خدا خا پشت و پناه

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک

بوا ده یی جمعیت ممو نبون نا راحت
اگر کندی نصیحت خا مو داندی ارادت

بوا مه ره آسنک
آسنکی سر سنک