غزل سنگسری شماره 3 - خرته خاره
خرته خاره
دایم تو دره ممو کونده حمیری وری مه ره ترنده
غیبت ببی یه ته کار و پیشه مرتونی گونا ده چه شرنده
کرچه کرکه وو تا پیشتو کندی بی ارادوون وری خسنده
بمر بشه ای پلشته اسبه دونیاره مه آبروده بنده
خرته خاره ده نزونده چیچه پوست و پارچه ده با دوژنده
مه کفش ده ببرته وو مه لاولود مه چشی دله دره وژنده
سیکار ده ادر پریس بدی یه قلیونی وری دره کلنده
پیر ببی یه وو ادکی آدم خرته خاره ده انی نزونده
یون وری اگر تو پیش وگیره هو چو تو آخر سری نبونده
لج کنده اگر نبونده ملا اشتون ده دره تو ضایه کنده