673

سیزده به در وقتی شونین خا صحرا گلو ده نچینین خا دستی بلا
جغر ده حال دینده یون وری جگا اربونی خا درین شونین تماشا

674

مه دل ده ببرته ته دیمی سالی ته شیرینی پینده روون چنگالی
ته هونر ده هشکین واپرسه واندی تمومی دونیا یه و ته دستی قالی

675

جادعا هاکرون وارش بیه یه رو خونه یی ترا خونش بیه یه
هم صحرا سوزابو وی یار وگرده مال دارونی جغش جغش بیه یه

676

راضی واکرته اشتون مو خدا ده پیغمبر و علی یی مرتضا ده
ته خونه یی پدر وانده فلونی خدا بیو مرزه نه نه فاما ده

677

تو کو هجه مه غم رضا نبونده شونده رو دره مه غم ده خونده
پس چِه مرتون دله مه ده نقالکی میونی خونده یی وهانده شونده

678

مه کار و زندگی ببه درم شور خدا یی وچپینده مه ده یکه پور
مه موی اسبی وابه مه هر دو چش کور ادر یون نوونی هاکرته مور مور

679

بخورته زرشک و سُوو اش هلکُک بُچونی وری زخمه مه آل و تُک
خدای خا روزی ده هاکه خا مندر مه روزی ذلتی ببُه چُک به چک

680

کوسنگ گیری نداندی زنبیل گاردن مه دست ده بگی وو ببه بگاردن
مه دل اشتون ره خلی تنگ ببی یه ته آینه یی دله مه ده هماردن

681

مه ده انجو وهاشته کی ره شونده چه کار هاکرته انجو دنه بوتده
یکه دفه مه ده بکش چه نسته ته دل ونَرینده یا بنه کنده

682

بمی یه نرمه وارش نرمه وارش به جایی وارشی دگرته آتش
درگسوه آتشی خرنش خرنش مه هر چی هاکه بر بشُه مه بون کش

683

تو مه همیشه یی راز و نیازه تو قبله یه نزون یا جا نمازه
نزوندی چیچ بواژی ته سزا بو ادر زوندی جاونونی چاره سازه

684

همه وقتی خداده ویر هادارین خا دل و گوش و چش ده سیر هادارین
مرتون دله بشکوه شاخه نه بین اشتون قد ده همیشه تیر هادارین