649

الون که بر ایندی ایندی خا برکه تو هر جنی بشو ایدی ته همره
کی ره شونده دره مه دل ده بنده مه ده توکو وتی مه دل بترکه

650

صحرا سوز هابی یه گل دسته دسته آدم هجه انجو نبونده خسته
اما خلی حیفه یون خاره جگا جا انجو درن و مه یار دنسته

651

مه دل ده غم بگرته غم بگرته نزوندی نِه کی ره ماتم بگرته
اما اشون بدی مه ورو نسته حسین حسین حسین ده دم بگرته

652

مه دل مه تن دله قرار ندانده عه اشته نزوندی چیچ نه ده بنده
رنگه رنگه ممو خوانده نوانده دکلو بشینده یا بنه شینده

653
ادر په دارونده مه شل بدی یه سه پش گوشو دارونده کل بدی یه
تو جوونه ته ره تجب ببی یه مه یون وری کارونده خل بدی یه

654

مه رفقو اینده پینده درنده همی مد بوینه مه روف پرنده
نزوندی نه نظر مد بد بگرته هشکین مو جنگ دانده مه بر سرنده

655

دری که خارکندی جا نیم تلسه انی یم نبی یه خاره دل مُسه
ادر مس مس هاکه مه دلی خاطر مه که تموم ببه کله د خسه

656

شونده رو ته ره دری پرندی گاهی په بوندی وو گاهی نرندی
مه یار ده بواژین صحرایی دله اگر امشه نه یه یه عه مرندی

657

عه نزوندی چی ره دری خویندی مه نظری دری دیونه بوندی
آخر جاونونی دست عه بوریژندی سر دله واکندی وهاندی شوندی

658

نزوندی چه ادر مه ره ترنده تا مه ده ویننده وهانده شونده
اگر هم په نبو مه ور نرنده بیخوتره مه دل ده و چیننده

659

خا دو دو ره گلی وری واشونده نی ور نرنده وو غش غش خویینده
مه ترای آدمون ده تا ویننده دازی وری هول دینده درگسنده

660

ته تُکو نواژه حبی نباته ته سور دیمو سمینی بُخسماته
به نه کندی بواژی کی واشونده خدایی تد ادر شکیل بساته