589

گلی محمدی ته ره چینندی گدا بوندی ته ره یی سر نرندی
اگر وه یی وری ممو بوریژه ته همره آهویی وری وزندی

590

کافر قلی مه ره آسنک وانده ا لله صُفه یی کوه مه دل ده بنده
چیک چیک لوبارو وو رابند و در بند نه هوا مرده ده زنده واکنده

591

هم ده ره همیشه مه دل نخاره نزوندی انجو مون چیچ مه ده کاره
زمستون و پییزه یا توستون هر فصلی به یه یه مه ره وی یاره

592

وی یاره وو دارو بژه جوونه خیل خون بشوین و ده خون بمونه
مه دل مه ده وانده در یون زمونه فقیرون مو به بُه زونه به زونه

593

مه آبروده کته یی ببرته سفره یی سر جاونون ده بر بکرته
وقتی غذایی سر لف لف ژننده انگار کنده پسون ره واش دکرته

594

کتی وو ده اشون پیچک نکرته مه لاولو ده مه ره پینک نکرته
مشکون ده وته یین جنسک بگرته یکه مُه یه نه ده نمک نکرته

595

مه سفره یی نونی سیمک بژی یه مه لاولو ده مه ره پینک بژی یه
مه کم شانسی وتی مه تاژه که ده بون لرزه یی نِه ده ترک بژی یه

596

بلا همه ترا مه ره وارنده یون زمین و زمون مه ره ترنده
مه جون مه لب برسی یه مه نظر یون بد بختی مه گونا ده شرنده

597

بلا همه ترا مه ره بمی یه مه روژ اذغالی وری سه وابی یه
یون دونیایی مه ده خا چشی دله نُه لَمِه یی وری مالش بدی یه

598

امشه مه آل چه خشک و توتی یا یه هر کاری هاکندی مه ده جفا یه
مه چشوسُله وو مه سر هوایه مه کار و کاسبی خدا خدا یه

599

اشتون ده بیخوتی هُو چو چه کنده اشتون آبروده چیچ ره تو بنده
مرده یی گوشت ده اگر دوست ندانده مرتونی پشتی سر غیبت چه کنده

600

هرازی وه امست فخون چه کنده اشتُر با بار و اسب و گُو ده بنده
وقتی دریا رسنده نه کشونده انگار کنده یون دریا نه ده خونده