541

هم دونیا ببی یه یون دیم و نه دیم نه ای قرون بمونه نه دوشُی نیم
جا عتیقه ببه پیدا نبونده نه قدیمی قلف و نه بری کلیم

542

وُه واخور رین ولی خلی لوله کو تا درد ونه گیره خا دل و وکو
اگر خا چوونی پرهیز هاکرین سری پیری دلی نبونین حکو

543

آسبه نوی زمین ده گُو ژنندی کویری تک ده دری چو ژنندی
جا کیی دنو خُتن و عه دایم شی مورجاوو یی وری دو ژنندی

544

مه دل ده مم هگرته کی ره شونده مگر مه دلی درد ده تو نزونده
عه هر چی هاکندی ته دلی پندی تو هجنی ممو راضی نبونده

545

خدایی مه ده مال و که ندی یه فلجی وری دست و په ندی یه
مه دلی بر اگر چه وایه اما غیر از خدا هشکین ده ره ندی یه

546

نه زخم ده مه خلی دل گوش واکرته بعضی آدمونی هم بوی ببرته
اگر غلط نکری عه مه نظر مرکیینی خونی چره دسرته

547

جوونی شونده ووآخر پیری یه گاهی وشونی وو گاهی سیری یه
دکلو یون دونیا ره غم نخورین هم آرو وو صبای همین وری یه

548

یون سال و مُه دره اینده وو شونده نه مال و جاه خلی به درد نخونده
یون دونیایی دله هر چی ویننده هو چو مثلی امنیتی نبونده

549

مه خُو میدی مه شعر جا چاب ببی یه مه گل آخر سری گلاب ببی یه
دوبیتی یی کو مه خاره بواته شکری خدا یکه کتاب ببی یه

550

پسون ده هر وقتی شمار هاکنده خدایی هاده وه ده چش وی ننده
اگر تو کو فقیرون ده وتیه جا دوازنن و تو یکه بنده

551

نزوندی کی یه دره مه ده بنده دونیایی چشی سر مد هو چیننده
اگر یونی کو مه بدی یه امشه هم جاونونی چله ده سو هاکنده

552

خداوندی ممو چه کار هاکرته چه جوری ببی یه مد ویر واکرته
خدا زونده یون هفتا هشتا سالی مرتون ده هجنی ره بر نبرته