445

نقافلکی اشتون دله واشویی دیونه وون وری ره بر بشویی
یون صحرایی کو سر و ته ندانده عَیی ببی یی وو نزون کشویی

446

هم خیل امستی جنگل پَر ببی یه جنگل پر مو انی وِی تر ببی یه
هم لا وو زندگی جا تر ببی یه کلنده وو طامو چیل کر ببی یه

447

نُه صحرا یی امستی خیل ببی یه راس راستی یکه یاله ایل ببی یه
نه گوتی دُور و ور جا چو بژی یه نُه جنگلی وری شکیل ببی یه

448

مس مالون ده هرازی وُه دوازن کس کاتونده گرمه لاولو دواژن
اگر بنکرا نُه وه دوُزین اشتون کوچ ده رِه وو رَچو وگاردن

449

خدا همیشه هم مو دیم به دیمه نُه بسم لله و رحمان و رحیمه
اگر دونیا ده درد و غم وگیره هُو چو مو ن نترسین خدا کریمه

450

بازم آرو مه دل ره سوز بیارته پیر آدمونی وری غوز بیارته
نُه تُرنِه یی وری مه ره تُرنده بازم حمیری وری بوز بیارته

451

یکه سال ده نخوره توک و روون چون ساله مه بخورته نُه چکه نون
سرا پرو اگر جا بر بشویِه اشتون کلاف ده امستی هوا وون

452

ته خونی ده وتی پینده سنگُر چا ته حرفو ده وتی پینده شکا لتا
اگر چه تو هم اختیارده د انده طا طو نپره ته بالِه یی بلا

453

چه هجه هو چو ده بلد نبونده انی ویمر نبی یه غم چه خونده
یکه ساعتی دیگر ده نزونده خا پشِه نمَرته موری چه کنده

454

اگر چه پیر ببی یی کا هاکندی جز خدا هشکین ده شوات نکندی
اشتون بطوم ده یکه مشت ژنندی خداوندی آبروده نبندی

455

چه لرزنده مگر هوچو بچی یه یا هو چو نخورته وشون ببی یه
هر چی هسته ته ده هر کار بسرته خاره کار هاکرته دیم مه بمی یه

456

مه طام امشه نقالکی سر بشویه مه کم شانسی ره جا اَهَر بشویه
تا سفره ده نُه پش کارگِه ی وارونده مه شویی قهر هاکرته بر بشویه