409

هو چو ونابی یه موری چه کنده بیخوتی بُربنده مه دل ده بنده
عه ملهمی وو تو مه کونه زخمه مه ده وتی چه کندی تو چه کندی

410

خدایی تیر امست هاکه کمونه هم مر ره بگرته یاله بهونه
چپکی خیل خونی بار ده دبسته جا ده ره بشو وو هم می بمونه

411

خاده واندی خاده نه نه وو با با مه ده یال هاکرته خا دستی بلا
بنه کندی خاره هوچو هاکری مه ده حلال کرین خا ده بخدا

412

فقیرونی کاتا وو توسا لنگن انگار کندی نه کویی دیمی سنگن
وقتی یاله بونن یاغی وابونن عاشخی کارت و شمشیر و توفنگن

413

ته بچی وو انی پیدا نبی یُه اشتره دیم رمه ی ونه گردی یه
یون بچی وو ره ته تروک دُوسی یه انگار کنده ته قاطر فرت ببی یه

414

فقیری چکه نون ده عه بگردی نه بشکوه دنون ده عه بگردی
نِه لاولویی پینک و رنگه پیلک نه چش و دلی خون ده عه بگردی

415

ارمونی نُه شجاعت و شهادت جوونون ره ببه نشونی غیرت
میاد با افتخار ایمومی امت شهیدی می پشری سر سلومت

416

شهیدی جبهه ده خاره هادارین نه سُه ابری وری نه سر بوارین
هر وقت وی یار بونده گلو بر اینده هم ده یی شهیدون ده ویر هادارین

417

وقتی عه بُربندی خُلی وابوندی یون وارشی دله عه تن شرندی
عه اشتره نزون دری چه کندی آخر یون خاطری دیونه بوندی

418

تو خاشالی د انده عه د ب ژنندی کوکی زری وری ته ره خونندی
عه اشتونده ته خاطری کشندی ته خونی خون ببو راضی نبوندی

419

نُه چشمه یی صحرامون قهر هاکرته نه لاله وونی دل ده خون دکنده
وه مزغوله یی کو اشون بمی یه نزونین کو چه ویر نه سر آورته

420

مه ده چه کار بسرته عه نزوندی مه پیی سر دکلو بند نبوندی
کس کس دارو درن جا یاله بونن عه نُه متغالی وری کاله شوندی