397

اگر پینده جهون ره گل بکالین هر دو دستی نه ره وارش بوارین
پیغمبر صلوات الله یی بواته همیشه همسه وونده ویر هادارین

398

هم همسه یی جنگو لو پور بدارته امستی هچین انون گل بکالته
اگر چه مه خدایی رو نیارته نه دستی بلا مد نیستر بیارته

399

ادر تو قر قراصی چه ببی یه جاونونی دست تو عاصی چه ببی یه
بوا بخوی بُه یه جاونونی پرون آدمی پش پلاسی چه ببی یه

400

تو وانده مه ته ده مغموم نکرته هجه ته آقات ده زقوم نکرته
عه واندی مه ادر زحمت بهته یکه وره مه ره دُرشوم نکرته

401

آتشی طام ده مه ره چکّوّ کرته مه پندیری آرشه ده چیکوّ کرته
هم عملی هم مو چه کار هاکرته خداوندی وارش ده پیچوّ کرته

402

عُرسک موشو وو لیز غازو وو مورجا درنه وو کند و کندال و کتریا
کوتر و کرگس و سیکا وو مرجا خدا ده گال دینن وانن ته بلا

403

وی یار وقتی بونده گلو واشونده دونیا جوون بونده هم دل ده بنده
وارش هم سر بلین دایم وارنده زمین و زمون ده سر زنده کنده

404

شکری خدا دگلو غم نداندی یون دونیاره هجه ماتم نداندی
خدا ده التماس کندی و واندی به غیر از ته عه هوچو کم نداندی

405

ته گل چشی ادر چه وِه بیارته مه وو ته یون وری قرار ندارته
مه خاطری وانن ته سم بخورته ته سم بخورته وو مه غم بخورته

406

نزوندی چیچ ره یون دونیا نمی یی نُه الگن دازی وری سوز ابی یی
بمی یی وو نُه صحرایی دله وِه مزغوله یی وری رد ببی یی

407

نه روژی کو هم مری مد بدارته یون دونیایی دله راحت ندارته
خدا زونده یون هفتا هشتا سالی مرتون ده هجنی رِه بر نبرته

408

هم خرمن ده نکی آتش بدی یه هم کردونی پسون ده اَش بدی یه
امست چه کار هاکرته عه نزوندی یون روزیگاری مه ده غش بدی یه