385

سماوار قلیونی وری کُلنده نه قول قولی صدا مه دل ده بنده
مه خستگی ده نه چایی بر بنده مه دل دَنو ده خاری وو شرنده

386

مه یار مرتونی دله خلی قُه یَه مه یاری دست مه روژ همیشه سُه یه
وانن تو صبر هاکه هوچو نواژه مگر یون زندگی شه مُه چار مه یه

387

ایشلوم و سر شوره گل و پشوره قدیما هم دمی که توره توره
میششت هم سر و لاولو وونده خاره میات صُبون ده تو پینده کو وره

388

مه رشیده جوون کی ره بشویه مه نقره یی فنجون کی ره بشویه
هم مُی و هم پشری یادیگاری مه دا دا علیجون کی ره بشویه

389

هم تندوری نون جا کلوچ ببی یه مه هر دو چش نقالکی لوچ ببی یه
نه یوز داری کو چون ساله بکالته مه کم شانسی نه یوز جا پوچ ببی یه

390

نخونندا هچین طلا وو بلبل نُه صحرا یی دکلو بر نینده گل
نَه خوت بمونه وو نه کیله وو پل جا خاکی ژیر واشُه ادر مزنبُل

391

ته گل چشو حمیری وری ورمه ته دیم واکه انگار که خُرو درمه
ادر ته ویمری ره ببرمی یی مه چش ده خون بگه مه کره درمه

392

نه هوایی تُرنه ده عه بگردی شیلا چشی سرمه ده عه بگر دی
ته موجی وو ته ابرو وو ته گیسو ته گل چشی بُرمه ده عه بگردی

393

مرتونی پشتی سر هوچو نواندی هشکین ره در حقیقت بد نخواندی
خدا ده چون همه جگا وینندی یون خاطری هشکین مو بد نداندی

394

خدایا تد به یون سال و زمونه یکه کاری هاکه از نو وو کونه
هم همشهری وونی تاریخی دله هزار و یک دوبیتی مر بمونه

395

فرخی ی مدرسه مه درس بخونده هجه نوونجه مه ده بر نوونده
ادر بخونده وو ورق بژی یه کتابی گُش گشو ده جا وُجونده

396

دَغ و زرد و استک سُه چار و پاپُل جا ژیر ریژی ین نه ادکی چکُل
ولی مه یار بگیر بگیری دله درُه چینندا خاک بره وون ره گل