325

تو کو اهلی یون دونیا وو زمونه خاره دوختر و پاک و مهربونه
خا مری مد میا ت مه دُ ت ده بوا یکه کاری هاکه مه ور نمونه

326
عبادت ده هاکه تا نو جوونه جوونی خوش قد و بُریک میونه
یکه کاری هاکه آخری پیری اشتون ناخون مو دیم ده ونُرونه

327

کاتونی روزی ده قمبار نکرین خرتونی وری خرته کار نکرین
اگر هم کار خا دست سرته خدایی فقط جا اشتون بار ده بار نکرین

328

هم پشری مال و قاطر کشوین نزوندی کشوین کی ره بشوین
دنبال سرته وونده بوا برینین جا بشوین نه دونیا بر بشوین

329

خورش کلکو تو وو ته جین و چرپُو وُگره وو شروا وو چپ پیازو
خلیسه وو خورش و آرشه حلوا یون ها هم غذا به با چشمه یی وُ

330

نمشونی وقتی مه سر ژننده مه دل صحرایی گل ره پر ژننده
وقتی مجنونی چش مه چش گننده دیونگی مه بر ده بر ژننده

331

نزوندی کِی بمی یی کی ره شوندی نزوندی عه مرندی یا مونندی
وقتی خلی یون حرفی دله شوندی نه اذغالی وری عه سه وابوندی

332

وقتی هم ده یی کوه مه چش گننده عاشخونی وری مه دل ده بنده
هر جه ده وِتیندی هر جه گردندی مه ننو ده مه ره هولاکننده

333

همیشه اشتون چش ده سیر واکرین اشتون راز ده بالشی ژیر واکرین
هجه مرتونی دل ده درک نیارین خا مو هر چی هاکرته ویر واکرین

334

مه زندگی مه ره دایم وی یاره جنگل و صحرا وو دریا کناره
خدایی دل و جون مه ره گماره چه غم داندی وقتی خدا مه یاره

335

ادر مه غم بخورت مه دل بخونه یکه یال یاله غم مه ور بمونه
بشه آسرون و جاش و خیل و ده یکه آش و که لاش مه سر بمونه

336

اگر تو وارونه نلی یی مخمل دوُژه مخمل و بوُژه ململ
جاونونده خون به دل کنده در آخر یون دونیایی خرابه یی نا مجمل