289

هم که میدونی مچتی هداره نه نشونی یکه یاله چناره
نمسری بیرو ته ده بوینی خدا زونده مه دل ته ره نخاره

290

خا پسو ماشا لله هشار ببی ین انون ورا هزار هزار ببی ین
انون خمس و زکات ده چه ندی یه سُه مالی کو انجو شمار ببی ین

291

یون دونیایی چه ویر مه سر آورته نزونده تو مه ده چه کار بسرته
اگر چه اشتون ده از بین ببرته ولی مه خستگی ده بر ببرته

292

زرژ یا کوکی زر درُه خونندا اشتون بخون دن مو مه دل ده بندا
نه کویی سر واشه دنون تیژ کندا تا چش به هم بژه زرژده گیندا

293

کی بمرتن نزوندی زُوز چه کنن قربستون ره نزون کی ده یه بنن
خداوندا چه حکمت دانده یون کار هشکین شونن هچین ونه گردنن

294

خداوندی امشه مر بر واکرته هشکین ره وا نکرته مر واکرته
چون ساله درد بهته شکری مولا امشه مه کونه زخمی سر واکرته

295

هم زومه وو دره انُر ژننده جک جاهلونی دل ده دره بنده
خا کاتون ره دلی تر ژن بیاررین خدا خا عروسی یی پول ده دینده

296

محمد با خدایی عالمینه علی بینی دو هستی بین و بینه
محرم ببی یه نزون چه فله هم دل و جون جا با ایموم حسینه

297

ویترین عبادت کوشش و کاره اربونی نِه کودین ره سر به داره
اربونی نه آدمی کو همیشه نِه دست به کاره وو نه دل به یاره

298

سری پیری مه عقلم کم ببی یه ادکی دریا یکه نم ببی یه
گاهی مر چم گاهی نا چم ببی یه یون وری زندگی مه غم ببی یه

299

مه اسب وونده خدایی مه ره اش که مه هر چی هُوُت بُه روایی پش که
مه اقوال ده اسیری پنج و شش که خدایا نزوندی کی مه ده چش که

300

الگن داز و اند ژو و کند و کندال مشت هامی که ژیر کنده یی هیزم چال
اذغال چال دِ یم اگر دمی که اذغال هچین را حت بی یون یونسال تا نُه سال