253

عه نزوندی مه دست کاوش چه کنده مه دل ویمر نسته نالش چه کنده
مه موی ده بونگارسن کرته مه یاری مه خرمنی دله آتش چه کنده

254

نه نونی دیم خورش ده ور نکنده کیی دنو کله ده بر نکنده
ادر نُه سفره دار بُیه چه کرته اشتون می و پشر مو سر نکنده

255

اگر پینده دایم سالم بمونین خدایی نعمتی قدر ده بزونین
مه تن نا سازیگاره ای رفقون یون بشکوه کاسه ده خونده وونین

256

ادر بمه بشه هم چشی پرون روژی رشون و تُریکه نماشون
هچین حاضر ببین ای پیری دورون کاتا وو بمی ین هم پینده بشون

257

سنگسری کاتا جا سفره دارن زمستونی نی ین دایم وی یارن
مسلمون و غیور و کونه کارن غیر از خدا جاونون مو بر کنارن

258

وی یاره وو وی یاره وو وی یاره تمومی دشت و صحرا لاله زاره
بازم مه دل مه ره بهونه گینده نزوندی کو هچین چیچ نه ده کاره

259

ایرون زمین ویترین سرزمینه سرزمینی خدا و عشق و دینه
خصوصا و خصوصا هفتا وو نه سالی مولا امیر المومنینه

260

به امیدی خدا په بین ره سرین هم وقت تموم ببیه جا بوُزین
یون بمه بشُه ره فاته بخونین خاره دوُژین و خاره بوُژین

261
واندا مه آبرو ده ته ببرته مه گل بندویی مور شاوو د کو ورته
مه ره تسته یی کون ده تا دکرته اسبی چشی مه دل ده خون دکرته

262
ارمونی نُه زمونه وو نه دورون می شویون هم کله سرا یی پرون
وی یار وقتی می بُه هم کونه رسم به بنا بُه هردو گوش موخون بگیرون

263

یکه گوندلی پش بوا بیاره جا بر بشین آرو دانون شواره
مه پور ره عروسی داندی وو واندی نه نه مه زومو تد گل بواره

264

تو هسته آسمونی مونگ و هالی ار مونی عه ببون ته دیمی سالی
مرتون زبون سرته هم ده یی دله مه غم بخورتن و ته بی خیالی