وقتی به شهر آینه تکثیر میشویم
در بی نهایتیم که تفسیر میشویم
آشفتگی چو در دل ما خانه میکند
خواب ندیده ایم که تعبیر میشویم
برخوان بی تکلّف مردان سفره دار
با لقمۀ نخورده نمک گیر میشویم
چون ارسلان روم محبّت بیک نگاه
آئینه وار عاشق تصویرمیشویم
پیوسته ایم باهمه اما جدا از هم
زنجیر دانه ایم که زنجیر میشویم
با شور کودکی بجهان پا نهاده ایم
در اختیار پیر زمان پیر میشویم
صحرای غربتیم که با دست آب وخاک
آتش فروز خرمن تقدیر می شویم