دلخوشم اینکه خانه ای دارم
خانه و آشیانه ای دارم
همه جا رنگ سایه اندازاست
نامبارک زمانه ای دارم
عاشق دلشکسته ام همه جا
بهر گفتن بهانه ای دارم
گاه بی گاه با دل تنگم
بازی کودکانه ای دارم
واپسین ناله ام که چون آتش
در درونم زبانه ای دارم
همچو سهراب گو به رستم مرگ
روی بازو نشانه ای دارم
در دل ژرف خویش چون دریا
ساحل بیکرانه ای دارم
سرخوشم با سرود هر غزلم
اثر جاودانه ای دارم
تکدرخت امید صحرایم
شاخ و برگ و جوانه ای دارم