باده نوشان غزل جام کمالم دادند
بادۀ تربیت از سحر حلالم دادند
زیر بالم را بگرفتند وبه تعلیم سخن
تا به اوج هنر خود پرو بالم دادند
خاکروب قدم پاک غزلمردانم
که به پابوسی اندیشه مجالم دادند
نور کاران سخن تشنگیم را دیدند
آبی ازچشمه خورشید زلالم دادند
نارون دار مرا سرو خرامان گفتند
کلی برسینه به عنوان مدالم دادند
جور مجنونی و خون دل صحرا گردی
این دو را باده کشان بحر کمالم دادند