کاش دنیا مرا رها می کرد
از زمان و مکان جدا میکرد
کاش با مردمان شهر مرا
راهی خانۀ خدا میکرد
کاش از نو طبیب مشفق من
کهنه درد مرا دوا میکرد
کاش وقت نماز یار به من
مُهر آئینه رو نما میکرد
کاش در پای کوه دربدری
ایل من خیمه ای بپا میکرد
کاش در فصل خرمی صحرا
دسته ای گل نثار ما میکرد