خدایا آسمان را سایه بان کن
زابر رحمتت باران روان کن
خدایا جان پر مهران هستی
مرا با خلق عالم مهربان کن

************************

خدایا بهترم من بهترم کن
صفا و یکدلی را باورم کن
اگر جز راه تو راهی بپویم
مرا مدیون شیر مادرم کن

************************

بدنیای لطیف بعد باران
به تابستان و پائیز و زمستان
به آب و باد و آتش درنیستان
خدایا عشق را در من نمیران

************************

چه بشکوهه سکوت لالی من
چه انبوهه غم بدحالی من
پرید از بام دل مرغ سعادت
امان از دست کم اقبالی من

************************

یکی می گفت بر حالم نظر کن
یکی می گفت ره را مختصر کن
شباهنگ شب تکرار می گفت
خدا یا ناله ام رابیشتر کن

************************

جهانی را گل آذین می کنم من
برایت توسنی زین می کنم من
بیا بهر تو بین اهل عالم
هزاران مرد گلچین می کنم من

************************

چو آهو برّه قرقر می کنم من
چو شبنم غنچه را تر می کنم من
چنان شد رعشه دامنگیر جانم
چو کودک تازه سر سر می کنم من

************************

مرا در بین ره پویان علم کن
بدریای هنر صاحب بلم کن
اگر پایم به کج پویی گذر کرد
به تیر فتنه دستم را قلم کن

************************

کمتر ز تمام کمتران بیشی من
اندیشه اسیر بیخود اندیشی من
در محفل اهل دل به خلوتگه راز
شرمندگی من است درویشی من

************************

در مسلک عشق پاپی خویشم من
آسوده ز غصه کم و بیشم من
در مدرسه کبر رخنه دارد به دلم
در میکده خاک پای درویشم من

************************

رو سوی حریم کعبه بی سو کن
چون آینه جمع خویش را یکسو کن
با قطره شرماب گل روی علی
و ز نام محمد دهنی خوشبو کن