درون جنگل سبز شمالم
غزال وحشی دشت جمالم
مرا کشتند و خوردندم چه سازم
زدست این و آن رو بر زوالم
*****
نو نهالی که بس سترگ شدیم
بره بودیم لیک گرگ شدیم
همه دانش پژوه و دانشمند
ما فقط یک کمی بزرگ شدیم
*****
ماه را بی قرار می بینم
مهر را پر غبار می بینم
کهکشان و ستارۀ شب را
همگی تار و مار می بینم
*****
گلی چیدم به پای یار ریزم
به پای یار خوش کردار ریزم
اگر گل در گلستان ها نباشد
به پایش درهم و دینار ریزم
*****
همیشه در غم تو گوشه گیرم
هماره خسته و خرد و خمیرم
به دشت روز سرگردان و حیران
ستاره چین شب های کویرم
*****
سیه چالی میان آسمانم
یقینم گشته در وهم و گمانم
اگر این گونه نامش زندگانی ست
چه بهتر اندرین دنیا نمانم
*****
به هر در میرسم در می زنم من
به عشق یار و دلبر می زنم من
چو مرغ نیمه بسمل در بهاران
به عشق یار پر پر می زنم من
*****
اگر خواهی رضا سازی خدا را
به چنگ آری از این جا نا کجا را
اگر خواهی رسی بر کبریایی
نگاهی کن چو مردان زیر پا را
*****
ره باریک من راهی درازه
نشیبی در فرا روی فرازه
دل تنهای من با بی زبانی
نمازی خوانده در راز و نیازه
*****
درخت بی ثمر مانند چوبه
مثال خانۀ بی رفت و روبه
به قهر و آشتی هرگز نبالید
خدا را صلح خوبه صلح خوبه
*****
طبیبانه دردی دوا کرده ام
برای رضای خدا کرده ام
برای بقایم به فرمان عشق
خرابات را من بنا کرده ام
*****
به گل بنگر اگر از من جدایی
به زیبایی نگر گر با صفایی
میان مردم آزاد دنیا
قلندر باش گر مرد خدایی